Daey Ouwens, I.M., Fiolet, A.T.L., Ott, A., Koehler, P.J., Verhoeven, W.M.A.
Locatie(s): Expo Foyer
Categorie(ën): Postersessie
INTRODUCTIE
Dementia paralytica is een late, neuropsychiatrische complicatie van onvoldoende behandelde syfilis. Pathognomonische verschijnselen zijn Argyll-Robertson-pupillen en megalomanie. De ontdekking van malariakoortstherapie door Wagner von Jauregg in 1918 was een therapeutische doorbraak: tot die tijd stierven bijna alle patiënten binnen 3 jaar. Patiënten met dementia paralytica werden geïnfecteerd met besmet bloed, na ongeveer 9 koortsaanvallen gevolgd door behandeling met kinine. In ongeveer 60% van de patiënten verbeterden de psychiatrische verschijnselen. De malariakoortstherapie werd in 1922 geïntroduceerd in het Vincent van Gogh psychiatrisch ziekenhuis.
DOEL
De patiëntenkarakteristieken werden onderzocht van patiënten met dementia paralytica, behandeld met malariakoortstherapie, in ons ziekenhuis in de periode 1924-1958.
METHODE
In de sterfteregisters van 1924-1958 werden patiënten met dementia paralytica geïdentificeerd en demografisch, klinisch en therapeutisch geanalyseerd. Succesvolle behandeling was gedefinieerd als overleving langer dan 3 jaar na malariakoortstherapie. De patiëntenkarakteristieken van patiënten met en zonder succesvolle behandeling werden vergeleken.
RESULTATEN
In ons ziekenhuis overleden 152 patiënten met dementia paralytica in de periode van 1924-1958. Malariakoortstherapie werd bij 51 van deze patiënten toegepast (47 mannen, 4 vrouwen). De gemiddelde overlevingsduur was 44 maanden; de mediane survival 13 maanden en 14 patiënten overleefden langer dan 3 jaar.
De gemiddelde leeftijd van de patiënten bij aanvang van de behandeling bedroeg 49 jaar. De gemiddelde leeftijd van de succesvol behandelde patiënten was 44 jaar, een statistisch significant verschil (p=0.02) met de niet succesvol behandelde patiënten (gemiddelde leeftijd 51 jaar).
CONCLUDEREND
Lagere leeftijd bij opname was geassocieerd met langere overleving na malariakoortstherapie.