Schaik, D.J.F. van, Spijker, J.
Locatie(s): Auditorium 1
Categorie(ën): Epidemiologie; Symposium
ACHTERGROND
Bij een aanzienlijk deel van de patiënten met een depressie heeft de stoornis een chronisch beloop, zij blijven in begeleiding bij de ggz. Er is weinig zicht op de behandeling die wordt aangeboden en wat de kenmerken zijn van deze groep.
DOEL
Inzicht krijgen in de zorgaspecten voor patiënten met chronische depressie in de tweedelijnszorg.
METHODE
Binnen het ZemCAD-onderzoek (zelfmanagement bij chronische angst en depressie) zijn bij 12 ggz-instellingen patiënten geworven met chronische depressie en angst bij wie verdere behandeling geen meerwaarde leek te hebben.
RESULTATEN
Er zijn 136 patiënten ingestroomd in het onderzoek. Voorlopige analyses laten zien dat ruim 65% van de patiënten vrouw is en de gemiddelde behandelduur in de ggz 5,4 jaar bedroeg.
Bij de aanmelding voor het onderzoek bleek in ruim 25% van de gevallen sprake te zijn van niet-adequate behandeling. Dat varieerde van niet-toegepaste protocollaire psychotherapie tot het niet uitvoeren van de medicatiestappen van de richtlijnen. Bij de depressiebehandeling ontbrak vaak de augmentatiestap met lithium. Redenen hiervoor waren onder andere dat patiënten deze stap weigerden.
CONCLUSIE
De behandelomgeving voor patiënten met chronische depressie en angst in de ggz lijkt niet optimaal te zijn.