D03 “Help, ik probeer alleen de patiënt maar te motiveren”
Cornelis, J.E., Vellinga, A., Welie, S., Mulder, S.
Voorzitter(s): J.E. Cornelis, S. Mulder, A. Vellinga & S. Welle
Locatie(s): Zaal 2.9
Categorie(ën):
INHOUD
Patiënten motiveren voor zorg behoort tot de taken van elke hulpverlener in de psychiatrie. Contact maken, kijken wat de behoefte is van de patiënt en tevens van zijn omgeving, informatie geven over ziekte en behandeling kunnen daar onderdeel van zijn. Maar soms worden er andere middelen ingezet. De behandelaar wil alleen maar op de wens van de patiënt ingaan als die naar de dagbehandeling komt. Er wordt geld of een televisie geboden in ruil voor medicatie-inname. Naasten worden betrokken, zonder medeweten van de patiënt, om hem te bewegen tot… Of er wordt gedreigd met een gedwongen opname.
Hoever mogen hulpverleners gaan? Of hoever moeten hulpverleners gaan?
STELLINGEN
Aan de hand van casuïstiek wordt met een psychiater, een ethicus, een jurist en de zaal gediscussieerd hoever motiveren mag en soms moet gaan. Stellingen hierbij kunnen zijn:
- Artsen / psychiaters zijn nu te veel jurist en te weinig arts.
- De autonomie van de patiënt wordt vergroot in afhankelijkheid van zijn familie.
- Een gedwongen opname is een onvermogen van de hulpverlening om met de patiënt en zijn systeem in contact te komen.
LEERDOELEN
Elke deelnemer zal meer zicht krijgen op de overwegingen die hijzelf en anderen maken over wat wel en niet is toegestaan om patiënten te motiveren tot het krijgen van zorg.