S27.2 De autonome stressrespons op virtuele sociale omgevingen in personen met oplopende kwetsbaarheid voor psychose
Pot-Kolder, R.M.C.A., Counotte, J., Tiokhina, S., Gaag, M. van der , Veling, W.
Voorzitter(s): W. Veling
Locatie(s): Pieter Baan
Categorie(ën):
ACHTERGROND
Het risico op psychose is verhoogd in stedelijke omgevingen en bij etnische minderheden. Het mechanisme hierachter is nog grotendeels onbekend. Mogelijk speelt sensitisatie een rol; herhaalde blootstelling aan sociale stressoren leidt tot een steeds grotere stressrespons. Bij personen met een kwetsbaarheid voor psychose zou dit zich kunnen uiten in een veranderde stressrespons van het autonome zenuwstelsel op sociale stressoren. Het was tot nu toe moeilijk deze hypothese te testen, omdat het ingewikkeld is gebleken om in een experimentele setting op een gecontroleerde manier bloot te stellen aan sociale stressoren. Experimenten met Virtual Reality maken dit nu wel mogelijk.
DOEL
Onderzoeken welke reacties de autonome stressrespons heeft op sociale stressoren bij personen met oplopende kwetsbaarheid voor psychose.
METHODEN
Met behulp van Virtual Reality werden groepen met een oplopende kwetsbaarheid voor psychose (gezonde controlepersonen, broers en zussen van mensen met een psychose, mensen met een ‘at risk mental state’ en patiënten met een vroege psychose) blootgesteld aan sociale stressoren. Hartslag(variabiliteit) en zweetreactie werden gemeten in rust en tijdens de blootstelling. Een eerste analyse werd uitgevoerd op de eerste 15 proefpersonen, in totaal zullen 200 proefpersonen worden geïncludeerd.
RESULTATEN
Vergeleken met gezonde controlepersonen hadden patiënten met een psychose zowel een hogere zweetreactie in rust (=1.62, SD=0.80, n=3 vs =2.59, SD=2.78, n=9) als een grotere toename tijdens blootstelling aan virtuele sociale stress (+54% vs +62%). Bij gezonde controlepersonen nam de zweetreactie gedurende de vier minuten van de blootstelling af, terwijl dit bij patiënten met een psychose niet het geval was. Een vergelijkbaar patroon werd geobserveerd voor hartslagvariabiliteit. De verschillen waren echter niet statistisch significant.
CONCLUSIE
Er zijn aanwijzingen voor een toegenomen sensitisatie en verminderde habituatie van de autonome stressrespons in patiënten met een psychose bij blootstelling aan sociale stress.