S34.3 Willen moet je ook maar kunnen – de relatie van motivatie met wilsbekwaamheid en beslisgedrag
Elzakkers, I.F.F.M.
Voorzitter(s): E.F. van Furth
Locatie(s): Zaal 02/03
Categorie(ën):
ACHTERGROND
Motivatie is een belangrijk begrip bij de behandeling van anorexia nervosa (AN), met name omdat deze vaak zo ambivalent is. Als een patiënte gemotiveerd is, wil ze iets erg graag, bijvoorbeeld herstel van de eetstoornis. Maar hoewel patiënten vaak zeggen dit te willen, doen ze vaak iets anders. Ook komt uit de literatuur naar voren dat er problemen kunnen bestaan in het beslisgedrag van anorexiapatiënten.
DOEL
Onderzoeken in hoeverre het beslisgedrag en de wilsbekwaamheid bij anorexiapatiënten is gecompromitteerd en of dit met elkaar samenhangt; onderzoeken of problemen op deze gebieden het beloop voorspellen.
METHODEN
Een groep van 70 ernstig zieke volwassen anorexiapatiënten is onderzocht op wilsbekwaamheid, beslisgedrag en klinische parameters. Een follow-up vond plaats na een jaar.
RESULTATEN
De onderzochte populatie heeft een gemiddelde BMI van 15,5 kg/m2 en een gemiddelde ziekteduur van 8 jaar. Ruim 40 procent heeft een comorbide depressieve stoornis en ruim 20 procent PTSS. Over 11 procent van de patiënten die hebben deelgenomen, oordeelt de clinicus dat ze wilsonbekwaam zijn, bij 20 procent bestaan grote twijfels over de wilsbekwaamheid. De patiënten die als wilsonbekwaam worden beoordeeld, hebben gemiddeld een lagere BMI, meer depressieve klachten en waarderen hun stoornis en behandeling slechter.
CONCLUSIE
Deze voorlopige resultaten laten zien dat er problemen spelen met betrekking tot de wilsbekwaamheid bij AN in een belangrijke minderheid van de groep. Het is dus de vraag of het bij deze groep mogelijk is om voldoende gemotiveerd zijn voor behandeling. Voor de klinische praktijk is het van groot belang om te zien hoe het deze patiënten in het verloop van hun behandeling vergaat. Als blijkt dat zij het slechter doen, is dat reden te meer om tegen hun wil in toch in te grijpen.