NVVP VJC 2014

ACHTERGROND

Het construct proactieve en reactieve agressie is erg controversieel. Aan de ene kant wordt het vaak gezien als twee duidelijk te onderscheiden subtypes van agressie, terwijl er anderzijds ook hoge correlaties worden gevonden tussen deze twee constructen. Daarnaast is het onduidelijk of het onderscheid wel van klinisch belang is.

DOEL

In deze studie worden homogene groepen van agressie onderscheiden op basis van geobserveerde gedragsmaten, met als doel proactieve en reactieve agressie te kunnen onderscheiden.

METHODEN

Er werd een latente klasse-analyse uitgevoerd (LCA) op verschillende gedragsmaten bij 587 jongeren met agressieproblematiek (gemiddelde leeftijd 15,7).

RESULTATEN

De LCA-analyse laat zien dat er 3 klassen te onderscheiden zijn. Een klasse met laag agressief gedrag op zowel proactieve als reactieve agressie. Een klasse met middelmatige agressie, waarbij er mate name reactieve agressie te zien is. En een klasse met ernstige agressieproblematiek, waarbij zowel proactieve als reactieve agressie hoog is.

CONCLUSIE

Proactieve en reactieve agressie zijn niet te onderscheiden als twee verschillende subtypes van agressie. De resultaten geven aan dat de ernst van agressie van belang is om homogene groepen te onderscheiden. Daarnaast is te zien dat er mogelijk wel een alleen reactieve groep bestaat, maar geen alleen proactieve groep. Deze subtypes zijn relevant om zo de juiste behandeling te vinden, met name ook omdat deze adolescenten moeilijk te motiveren zijn voor behandeling en daarom een gepersonaliseerde insteek belangrijk is.

LITERATUUR

Polman, Orobio de Castro, Koops, van Boxtel & Merk (2007). A meta-analysis of proactive and reactive aggression in children and adolescents. Journal of Abnormal Child Psychology, 35, 522-535.