S57.3 Leidt een training in culturele competentie voor therapeuten tot afname van drop-out bij de behandeling van Marokkaanse en Turkse patiënten met depressie en angststoornissen?
Schaik, D.J.F. van, Loon, A. van
Voorzitter(s): D.J.F. van Schaik
Locatie(s): Pieter Baan
Categorie(ën):
ACHTERGROND
Depressieve stoornissen en angststoornissen komen vaak voor bij Turkse en Marokkaanse patiënten. De reguliere tweedelijnsbehandelingen lijken hen echter maar beperkt te bereiken. Het is van belang manieren te vinden om deze patiënten meer te betrekken bij de behandeling.
DOEL
Onderzoeken of een culturelecompetentietraining voor therapeuten handvatten biedt om de motivatie tot deelname aan de reguliere behandeling te vergroten en de drop-out te reduceren.
METHODEN
Binnen twee Amsterdamse poliklinieken werden 24 therapeuten getraind in een culturelecompetentiemodule. In de controlegroep gaven 24 therapeuten de gebruikelijke depressie- en angstbehandeling. Turkse en Marokkaanse patiënten (n=201) werden na verwijzing at random verdeeld over de interventiegroep en de controlegroep therapeuten. Het behandelbeloop over een periode van zes maanden werd gevolgd door middel van dossieronderzoek.
RESULTATEN
Het bleek dat er geen significant verschil in drop-outpercentage was in de periode van zes maanden na intake (21% versus 12%). Alleen taalproblemen hadden significant invloed op het drop-outpercentage: patiënten met veel taalproblemen vielen minder uit. Van de andere onderzochte factoren (leeftijd, geslacht, etniciteit van patiënten, etniciteit van therapeut) werd geen significant effect op drop-out gevonden. Er waren ook geen verschillen tussen de interventiegroep en de controlegroep in no-show-aantallen. Het behandelaanbod voor psychotherapie en medicatie was vergelijkbaar in beide groepen.
CONCLUSIE
In de huidige studie konden wij geen effect op het drop-outpercentage aantonen van de training in culturele competentie. De gevonden percentages waren niet bijzonder hoog. GGZ Nederland vond een gemiddeld drop-outpercentage van 20% bij volwassenen in de ggz. Mogelijk waren de culturele competenties ook bij de niet extra getrainde therapeuten voldoende aanwezig, aangezien zij ook werkzaam waren op poliklinieken waar de meerderheid van de patiënten uit migranten bestaat. Dit wordt ondersteund door literatuur waaruit blijkt dat de motivatie van professionals van groot belang is voor culturele competenties [1,2].
LITERATUURVERWIJZING
Campinha-Bacote J: The Process of Cultural Competence in the Delivery of Healthcare Services: a modelof care. J Transcult Nurs 13:181-184, 2002.
Campinha-Bacote J: A model and instrument for addressing cultural competence in health care. J NursEduc 38:203-207, 1999.