S64.2 ‘Toeristen’ in de psychiatrie: waartoe moeten ze gemotiveerd worden
Scholvinck, J.
Voorzitter(s): K.J. Nusselder
Locatie(s): Johannes Ramaer
Categorie(ën):
ACHTERGROND
Door de open grenzen is het reizen en verblijven gemakkelijker geworden voor Europeanen. Nederland, en speciaal Amsterdam, is aantrekkelijk voor toeristen. Een klein gedeelte van die toeristen komt (langdurig) met de Amsterdamse psychiatrie in aanraking. Soms zijn ze in eigen land bekend in de psychiatrie en zijn ze hiervoor op de vlucht. Anderen worden hier voor het eerst psychotisch, bijvoorbeeld door cannabisgebruik. Vaak zijn ze niet meer in staat voor zichzelf te zorgen, ze hebben geen baan, zijn dakloos en zijn zonder steunsysteem, en willen, of kunnen, niet meer (zelfstandig) terug naar eigen land.
DOEL
Uiteenzetten en bediscussiëren van de (on)mogelijkheden van de ambulante behandeling van Europese patiënten die dakloos in Amsterdam verblijven, en vaak langdurig rondzwerven door Europa, en van de ethische dilemma’s die daarmee gepaard gaan. Waar kan en mag je ze wel en niet voor motiveren?
METHODE
Met casuïstiek wordt een overzicht gegeven van de problemen waar men bij de behandeling van deze doelgroep tegenaan loopt.
RESULTATEN
In 2012 werden meer dan 60 buitenlandse patiënten ambulant behandeld in het zorgtoeleidingsteam. Vrijwel allen waren dakloos en hadden geen sociaal kader in Nederland. De grootste groep moest vrijwillig of deels onder dwang gemotiveerd worden om terug te keren naar eigen land.
CONCLUSIE
Europeanen die psychiatrisch decompenseren krijgen minder goede psychiatrische zorg en andere hulp dan Nederlanders. Dit komt onder andere door de financiële en juridische obstakels, zowel vanuit Nederlandse als Europese wetgeving. Hierdoor ontstaan vaak ethische dilemma’s bij het maken van behandelkeuzes.