NVVP VJC 2014

ACHTERGROND

Cognitieve gedragstherapie (CGT) en farmacotherapie zijn evidence-based behandelmethoden voor een obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Ongeveer de helft van de patiënten heeft onvoldoende baat bij deze behandelvormen; daarom is onderzoek naar aanvullende behandelopties noodzakelijk.

Uit onderzoek is bekend dat de interactie tussen een dwangpatiënt en zijn directe steunsysteem vaak inadequaat is en dat deze interactie het behandelresultaat van de CGT in negatieve zin beïnvloedt. De interactie bestaat uit een antagonerende (vijandige, kritische) en/of accommoderende (overbetrokken, participerende) reactie van het steunsysteem op de dwangsymptomen. We hebben een behandelprotocol ontwikkeld dat tot doel heeft de interactie tussen de patiënt en zijn steunsysteem te normaliseren. Het protocol bestaat uit zes gezamenlijke sessies die worden aangeboden naast een CGT-behandeling voor dwang.

DOEL

Het behandelprotocol voor systeeminterventies bij OCS uittesten in een pilot.

METHODEN

Pilot bij 15 patiënten met OCS en hun directe steunsysteem. Voor- en nametingen zijn uitgevoerd, waarbij de ernst van de dwang en bovengenoemde interactiestijlen gemeten zijn.

RESULTATEN

De ernst van de dwang neemt af (Y-BOCS van 20 naar 14,8) evenals de accommoderende reactie van de partner (FAS van 15,2 naar 6). Wat betreft de antagonerende reactie is nog geen trend zichtbaar (PCM voor en na 7). De indruk van de therapeuten is dat de interventie veel emoties oproept omdat de interventie raakt aan basale interactiepatronen en aan ankers van de dwang. De interventie veroorzaakt beweging bij de patiënt en zijn systeemgenoot. Dit is bijzonder omdat het bij veel dwangpatiënten moeilijk is om verandering te bewerkstelligen.

CONCLUSIE

De eerste resultaten zijn veelbelovend en lijken te indiceren dat het aanbieden van systeeminterventies bij patiënten met OCS additioneel aan een CGT-behandeling, toegevoegde waarde heeft.